بررسی میزان تاثیر فیلم آموزشی برسلامت روانی دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی

هدف: این پژوهش به منظورسنــجش میزان تاثیر بسته آموزشی مدون وزارت بهداشـت برمیزان مسئولیت پذیری دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی در چابهار انجام شده و در نهایت مقایسه ای بین میزان تاثیر روش آموزش به روش سخنرانی با فیلم مذکور انجام گرفته است. روش: روش این پژوهش نیمه تجربی بوده و در این بررسی دو گروه 96 نفره مورد پژوهش قرارگرفته کلیه افراد پایه دوم و سوم راهنمایی بین سنین 12 تا سا ل17 بوده اند. (میانگین سن75/13). اطلاعات اولیه از بعد جمعیت شناختی (رتبه تولد، تعداد افراد خانواده، سطح تحصیلات والدین، شغل والدین و محل زندگی از نظر وضعیت مسکن) از طریق پرسشنامه تعیین گردید. سپس آزمودنی ها به سئوال های مرتبط با عزت نفس، امنیت، تعلق به مدرسه، احساس مسئولیت درخانه و مدرسه و مسئولیت پذیری) پاسخ دادند. سپس آموزشهای لازم به دوشیوه مختلف سخنرانی و نمایش فیلم در گروه های مجزا ارائه شده و سه ماه بعد مجددا پرسشنامه های مربوطه در اختیار افراد قرارگرفت درمورد بررسی (متغیرهای جمعیت شناختی، میزان تحصیلات والدین و میزان تعلق به مدرسه و ارتباط آنها با مسئولیت پذیری) از آزمون خی دو و برای بررسی میزان تعلق به مدرسه و مسئولیت پذیری از ضریب همبستگی استفاده شده است. در مقایسه نوع آموزش (مشاهده فیلم یاسخنرانی) از آزمون برابری واریانس ها تی تست و مقایسه مسئولیت پذیری مرحله اول و دوم از تی تست زوجی استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از این است که بین شاخص های متغیر جمعیت شناختی (بعد خانوار) و مسئولیت پذیری رابطه معنی داری وجود ندارد.، بین میزان تحصیلات والدین ومسئولیت پذیری رابطه معناداری وجودندارد، بین رتبه تولد ومسئولیت پذیری رابطه معناداری وجودندارد. نوع بیان مطلب (دیدن فیلم یا گوش دادن به سخنرانی) تاثیری در میزان مسئولیت پذیری افراد مختلف ندارد. دربررسی رابطه بین هریک از گویه های پرسشنامه و مسئولیت پذیری این یافته هاحاصل شد:باتوجه به ضریب همبستگی 292/0و pvalueکه صفربوده و p<0.05است میتوان دریافت که بین احساس امنیت ومسئولیت پذیری رابطه معناداری وجوددارد، بین عزت نفس ومسئولیت پذیری رابطه معناداربوده وضریب پیرسون وخی دو19/0نیز همین مسئله راتایید میکند، بین میزان تعلق به مدرسه و مسئولیت پذیری رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: مهم است که دانش آموزان احساس نمایندکه مدرسه به آنها تعلق دارد وآن راجامعه ای بدانند که حس کنند جزیی از آن هستند و در آن محیط احساس امنیت کنند، دادن فرصتهای سازمان یافته به آن ها برای ابرازنظرات خود و فرصت تصمیم گیری به آنهامفید است تابیاموزند که پیامدهای انتخاب خود را بپذیرند. میزان تعلق بیشتر به مدرسه با افزایش مسئولیت پذیری همراه خواهد بود از این رو جذاب سازی محیط مدرسه و برقراری ارتباط موثر در محیطی حمایتی نقش مهمی را دراین زمینه ایفا خواهدنمود.